 |  |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
129130 |
|
|
Mój TATA - KRZYSZTOF KRAUSS
Skrócona historia Austrii
Początki osadnictwa na terenach obecnej Austrii sięgają 5000 roku p.n.e. W młodszym okresie żelaza osiedlili się tutaj Celtowie, na początku naszej ery tereny te zostały podbite przez Rzymian. W VI-VIII w. był to teren osadnictwa słowiańskiego i bawarskiego (Hunowie, Longobardowie, Awarowie, Goci, Słowianie i Madziarzy).
Na początku IX w. Karol Wielki stworzył tu Marchię Wschodnią (Ostmark). Od X do XIII w. (976-1246) dynastia Babenbergów stanęła na czele Marchii Wschodniej. W 1156 roku przekształcona została w dziedziczne księstwo Rzeszy (Österreich). W 1192 r. włączono do niej Styrię. W XIII w. (1251-1276) przejściowo opanowali ją królowie czescy (Wacław I i Przemysł Ottokar II).
Od schyłku XIII w. (1282) była we władaniu Habsburgów (Rudolf, Albrecht I, Rudolf IV), które trwało do 1918 r. W 1438 r. książę austriacki Albrecht V został królem niemieckim jako Albrecht II i od tego czasu do 1806 Wiedeń stał się stolicą Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. W tym czasie przyłączono do Austrii Karyntię i Krajinę (1335), Tyrol (1363), Bryzgowię (1368), Triest (1382), a przez układy małżeńskie objął we władanie również Czechy ze Śląskiem (1526), Węgry, Belgię (1714-1797), a także Mediolan i Neapol. W XVI i XVII w. trwało oblężenie Wiednia przez Turków. Odsiecz Wiednia przez polskiego króla Jana III Sobieskiego nastąpiła w 1684 roku. Bitwa była stoczona 12 września; Turcja ze 140.000 armią zaatakowała Wiedeń, Sobieski przejął dowodzenie nad armią austriacką i niemiecką, liczącymi razem 67.000 żołnierzy; rozpoczęło się pod Tullinem, 40 km od Wiednia; armia turecka nie zabezpieczyła własnego obozu, a o godzinie 18 bitwa zakończyła się; Turcja przestała być zagrożeniem dla Europy. Ustanowiona w 1713 r. sankcja pragmatyczna nie zapobiegła austriackiej wojnie sukcesyjnej. W jej wyniku Maria Teresa utraciła Śląsk na rzecz Prus. W I i III rozbiorze Polski Austria zagarnęła południową część Rzeczypospolitej (Galicja i Lodomeria), a w wojnie z Turcją – Bukowinę (1775).
W okresie wojen przeciwko Francji i Napoleonowi Austria utraciła Belgię, a w XIX w. (1809) ziemie zagarnięte w III rozbiorze Polski. W 1804 Franciszek II przyjął tytuł cesarza austriackiego (jako Franciszek I), a w 1806 zrzekł się godności cesarza rzymskiego. Po kongresie wiedeńskim Austria odzyskała mocarstwowe stanowisko. Po klęskach Austrii w wojnie z Francją na terenie Włoch w 1859 i wyparciu jej przez Prusy z Niemiec w 1866, Austria przekształciła się w 1867 w dualistyczną monarchię Austro-Węgry.
Pod koniec XIX w. wpływy zdobyły nowe stronnictwa: Socjaldemokratyczna Partia Austrii oraz Partia Chrześcijańsko-Społeczna. W 1914 zamordowany został następca tronu Franciszek Ferdynand i wybuchła I wojna światowa. Udział Austrii w I wojnie światowej jako sojusznika Niemiec doprowadził do rozpadu wielonarodowej monarchii i powstania w 1918 Republiki Austrii.
Na mocy traktatu pokojowego w Saint-Germain-en-Laye Austria objęła jedynie rdzenne ziemie dawnego księstwa, ograniczono liczebność jej armii, zabroniono połączenia z Niemcami. W 1920 uchwalona została nowa konstytucja, a w wyborach do parlamentu zwyciężyła Partia Chrześcijańsko-Społeczna.
uwaga: Marek Krauss informuje, że powyższe wiadomości na temat Austrii wyciągnąłem z internetu, a opisałem ten kraj ponieważ moi pradziadkowie pochodzą z tego kraju i prawdopodobnie podczas zaborów wyemigrowali do Polski; nie znalazłem jednak materiałów na temat tego, co działo się przed wiekiem XIX z rodziną Kraussa.
 |  |  |  |
 |
Gdy część Polski, Galicja (nazwa stosowania na określenie ziem w Polsce i na Ukrainie), znalazła się pod zaborem austriackim, rząd austriacki zagwarantował, że namiestnicy będą powoływani spośród miejscowej ludności, a więc że będą to Polacy. Sejm galicyjski miał prawo uchwalać prawo dotyczące gospodarki krajowej. Galicja była tradycyjnym regionem wielonarodowościowym i wielowyznaniowym.
Prawdopodobnie pradziadek mojego ojca Wilhelm Krauss, żyjący na początku XVIII wieku, był justariuszem; wyemigrował z terenu Austrii do Polski i zamieszkał w miejscowości Bielsk. W tym okresie nastąpił gwałtowny rozwój sukiennictwa, a miasto Bielsk stało się największym ośrodkiem niemieckojęzycznym w księstwie cieszyńskim.
Wilhelm Krauss ożenił się z panną Liszka i w ten sposób dał początek rodzinie Kraussów. Rodzina Liszków to ród szlachecki z miejscowości Liszkowa (wieś na Litwie położona na lewym brzegu rzeki Niemna). Członkowie tej rodziny byli leśniczymi na terenie Żywca w Beskidzie Żywieckim. Tereny, które Liszkowie mieli pod opieką należały do rodziny Wielopolskich, która w 1838 roku sprzedała posiadłość rodzinie Habsburgów, a ta z kolei w 1856 roku założyła browar w Żywcu.
Żona Wilhelma Kraussa była bardzo urodziwa i urodziła 3 synów: pierwszy był pułkownikiem austriackim w Wiedniu, drugi, Stefan, był kupcem w Krakowie, trzeci, Stanisław był był notariuszem w Uhnowie – mieście na Ukrainie w powiecie lwowskim. Wnuk Wilhelma Kuaussa sprawiał problemy wychowawcze, ponieważ był przywódcą wszystkich urwisów w Uhnowie.
W 1800 roku urodził się Jan Rojecki, który jako młodym człowiek brał udział w Powstaniu Listopadowym (Powstanie wybuchło 29 listopada 1831 roku, tajnia policja wiedziała o tym, że jest zaplanowanie i czekała, co będzie dalej; w dniu wybuchu Powstania książę Konstanty Pawłowicz, przebrany za kobietę, uciekł z Pałacu Namiestnikowskiego. 3 grudnia 1831 roku powstał tymczasowy rząd polski. Naczelnym wodzem tego powstania był Jan Chłopicki, który po cichu chciał do dojść do porozumienia z carem; tacy ludzie jak ten zdrajca doprowadzili do upadku tego powstania. Na dodatek inne państwa potępiły Powstanie Listopadowe oraz nazwały bohaterów Powstania zdrajcami cara.
Jan Rojecki, za to że brał udział w Powstaniu, stracił majątek. Załadował więc cały dobytek na wóz, a jednym z ważnych przedmiotów z tego dobytku był obraz pomalowany przez nieznanego malarza zatytułowany „Święta w rodzinie”. Właścicielem tego obrazu jest prawnuczka Jana Rojeckiego.
Gdy Jan musiał opuścić teren zaboru rosyjskiego (zabór rosyjski obejmował 81% ziem polskich i wyniku represji po różnych powstaniach Polacy stracili prawo decydowania o swoim losie), przeniósł się do Galicji za namową jednego rabina, dostał w dzierżawę pewien obszar ziemi od hrabiego Dzieduszyckiego. Jan był kolekcjonerem przyrody oraz mecenasem sztuki, ale w dzieciństwie był słabym zdrowotnie i często chorował, ale do końca życia miał prosty sposób życia.
Rodzina Rojeckich wydała na świat jedną córkę oraz sześciu synów: Henryk był oficerem, Jarosław prokuratorem, Franciszek lekarzem, Konstanty poborcą podatkowym, Władysław i Kazimierz dzierżawili ziemię od hrabiego Dzieduszyckiego, a córka wyszła za mąż. Rodzina Rojeckich lubiła bawić się, szczególnie podczas karnawałów; wówczas dzieci miały dużo roboty - latały z nożyczkami, żeby obcinać fraki, pełno było ozdób kotylionowych, a rodzina miała twoje przysłowie „czas na czasie nie stoi”.
W 1810 roku urodził sie Baron. Jako dorosły człowiek zachorował podczas epidemii na cholerę we Lwowie. Gdy w 1843 roku leżał w szpitalu, jakaś kobieta przychodziła do swojego męża z obiadkami i gdy zobaczyła biednego Barona, też postanowiła przynosić mu obiadki. Baron prawdopodobnie dzięki temu wyzdrowiał, ale mąż tej kobiety zmarł. Po śmierci męża pobrali się; nazwisko miała Staniczka, a Baron po ślubie wziął jej trzy córki do siebie. A córki te jako dorosłe kobiety urodziły swoje dzieci; jeden z ich synów był znanym rzeźbiarzem. Nazywał się Antoni Popiel. Wygrał konkurs na pomnik Mickiewicza we Lwowie oraz pomnik Kościuszki w Waszyngtonie. Tadeusz Popiel pomagał malować Panoramę Racławicką we Wrocławiu, a syn Barona ożenił się z Joanną Kuryłowicz, której pradziadek był księdzem grecko-katolickim (czyli obrządku prawosławnego, ale uznającego zwierzchnictwo papieża). W 1826 roku urodził się Stanisław Krauss. W młodym wieku brał udział w Powstaniu Krakowskim (Wybuchło ono 21 marca 1846 roku; była to próba wzniecenia ogólnonarodowego powstania pod hasłami demokracji, ale społeczeństwo chłopskie odmówiło i powstanie upadło; ostatecznie zakończyła je 24 marca 1846 roku śmierć Edwarda Dembowskiego.) Po powstaniu Kraków został włączony do Austrii.
Gdy Stanisław Krauss jako dorosły ukończył prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (Uniwersytet ten został założony w 1362 - 1363 roku przez króla Kazimierza Wielkiego i tym Uniwersytecie studiował Mikołaj Kopernik. W 1780 roku powstała tu pierwsza klinika lekarska w Polsce). Stanisław był przyjacielem Adama Asnyka (Adam Asnyk urodził się 11 września 1838 roku w Kaliszu, był poetą). Stanisław po zakończeniu studiów został sędzią na Węgrzech (państwo położone na nizinie, w 1804 roku Węgry znalazły się pod zaborem Austrii, po buncie na Węgrzech Stanisław musiał wrócić do Uhnowa i został notariuszem. W 1862 roku ożenił się i kupił młyn parowy w Uhnowie. Gdy młyn przestał przynosić dochody – zbankrutował, później ciężko zachorował i zmarł. W 1836 roku urodził się Alfons Baron. Z powodu śmierci ojca nie ukończył studiów prawniczych i zaczął pracować na poczcie w Krakowie jako urzędnik. Podczas Powstania Styczniowego (Powstanie wybuchło 22 stycznia 1863 roku, jego bezpośrednim powodem było działanie urzędników armii rosyjskiej, którzy planowali pobór do wojska w celu likwidowania zagrożenia wybuchem powstania; poza tym do Polski doszła informacja, że armia rosyjska przegrała wojnę na Krymie – tzw. wojna krymska - powstańcy uderzyli na rosyjskie koszary; powstaniem kierował Romuald Traugutt oraz generał Jarosław Dąbrowski; całe powstanie miało charakter wojny partyzanckiej; zakończyło się w 1864 roku) Alfons wyłapywał ważne dla powstańców telegramy, a później oddawał je z powrotem adresatom. Gdy to odkryto, za karę został wysłany do Bośni (Tam w 1876 roku wybuchło powstanie anty-tureckie, w 1878 roku Bośnia była pod zaborem austriackim) Alfons zamieszkał w miejscowości Tuzli położonej na terenie wschodniej Bośni i Hercegowiny, u zachodniego podnóża gór Majevica. Alfons był z tej kary bardzo zadowolony. W Bośni ukończył prawo i ożenił się z Joanną Kuryłowicz (Rodzina Kuryłowicz pochodzi prawdopodobnie z XV wieku, jeden z jej członków był burmistrzem Lwowa, inny, Stefan, był profesorem matematyki, wydał podręcznik tego przedmiotu). Alfons rozpoczął pracę w Tuzli oraz w Sarajewie jako pracownik urzędów w starostwach.
Po powrocie na teren Polski został dyrektorem poczty na dworcu głównym we Lwowie (Lwów to wówczas największe miasto na Ukrainie, w 1809 roku wkroczyło tu wojsko polskie. W 1850 r. rozpoczęto budowę dworca kolejowego). Alfons otrzymał od cesarza Franciszka Józefa za dobrą pracę tytuł szlachecki, Gdy Armia Czerwona wkroczyła do Lwowa, to żona spaliła ten dokument.
W 1874 roku urodził się Marian Krauss. Jako dziecko chodził do szkoły powszechnej w Uhnowie. Była to nietypowa szkoła, bo dni wolne przypadały tu w święta katolickie, prawosławne i żydowskie. Marian był lubiany przez kolegów i koleżanki w swoim wieku. Za to gdy tylko trafił do gimnazjum w Krakowie był wyśmiewany za język z obcym akcentem i z tego powodu musiał opuścić to miejsce. Był przerzucany z miasta do miasta, a po śmierci ojca przenieśli się z mamą do Zawisza (Wieś w Polsce położona w województwie lubuskim). Tam za pieniądze z korepetycji udzielanych dzieciom miejscowego adwokata ukończył gimnazjum i został studentem Uniwersytetu we Lwowie. Jako student pracował w banku, założył kasę zapomogową „bratnia pomoc” oraz stołówkę dla studentów. Po ukończeniu wydziału prawa został sędzią w Sokalu (Miasto położone na Ukrainie w obwodzie lwowskim nad Bugiem).
Marian pojechał do Krakowa na odsłonięcie pomnika z okazji 500-lecia bitwy pod Grunwaldem (Była stoczona 15 lipca 1410 roku, bitwa w średniowiecznej Europie, w której przeciwko Krzyżakom zaangażowały się takie państwa tak jak: Polska , Litwa, Ruś, Czechy, Mołdawia oraz Ruś Smoleńska, a głównym dowódcą był król Władysław II Jagiełło. Bitwa była stoczona na terenie wilczych dołów i trwała 6 godzin, dzięki tej bitwie wzrosła potęga króla polskiego w Europie). Pomnik ufundował Ignacy Jan Paderewski (Urodzony 6 listopada 1860 roku w Kurowicie na Podolu, pianista, kompozytor oraz polityk). Pomnik został postawiony w 1910 roku, a w 1914 roku doszło do zamachu na następcę tronu Austrii arcyksięcia Franciszka Ferdynanda oraz na jego żonę i to było bezpośrednią przyczyną I wojny światowej. W wojnie tej zastosowano najnowszą broń: czołgi, łódź podwodną oraz karabin maszynowy, a Niemcy zastosowały pierwszą bron masowej zagłady - gaz chlorowy, wobec którego nawet medycyna podczas bitwy była bezradna - nawet zwykła rana mogła być zagrożeniem życia. Miały miejsce podczas tej wojny także zgoła inne incydenty - wrogowie składali sobie w okopach życzenia podczas świąt, a później grali piłkę 11 listopada 1918 roku.
I wojna światowa, podczas której Marian został zmobilizowany jako „audytorium”, została zakończona. Owo „audytorium” był to zespół tworzony w sądach wojskowych (podobno zespół ten nikogo nie skazał na śmierć). W 1919 roku Ukraina wywołała powstanie przeciwko Polakom i gdyby nie wojsko Hallera (urodzony 13 sierpnia 1873 roku w Jurczycie był generałem broni wojska polskiego, z powodu złamania traktatu brzeskiego został aresztowany przez Niemców i uciekł pod fałszywym nazwiskiem; gdy przeciwstawił się Piłsudskiemu to później opuścił armię polskią) to Ukraińcy nie uciekli by, tak jak to uczynili zobaczywszy wojsko hallera; i tym sposobem życie Mariana zostało uratowanie. Po I wojnie światowej Marian Krauss został sędzią sądu apelacyjnego we Lwowie, a później sędzią Sądu Najwyższego w Warszawie. Był przyjacielem Wincentego Pola (Urodzony w 1807 roku w Lublinie był poetą oraz geografem, brał udział w powstaniu i został ranny, po powstaniu organizował pomoc dla powstańców udających się na emigrację, w czasie rebelii Jakuba Szeli w 1846 roku został pobity i porwany przez chłopów, którzy spalili jego dzieła w jego domu; był pod nadzorem policji, że niby jest zagrożeniem w związku z przygotowaniem powstania krakowskiego i zmuszony był do zamieszkania we Lwowie; podczas Wiosny Ludów był przez krótki czas adiutantem sztabu Gwardii Narodowej we Lwowie; w dziedzinie geografii był samoukiem. W 1849 roku został profesorem nadzwyczajnym w dziedzinie geografii i tworzył pierwszą w Polsce katedrę geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim i tym okresie stworzył nowoczesny system nauczania geografii, w 1853 roku został usunięty i katedra została zlikwidowania na podstawie za rzekomą nielojalność wobec władz zaborczych. W 1868 r. stracił wzrok i w dalszym ciągu prowadził pracę naukową, a ponieważ był poetą, to niektórzy sławni ludzie wykorzystali do twoich celu takie utwory jak: „Chopin”, „Śpiew z mogiły”, czy „Powstańczy z 1831 roku śpiew”, „Krakusy” itp.
W 1877 roku urodziła się Teodozja Krauss. Żona Mariana Kraussa, matka Teodozji, ukończyła konserwatorium, ale gdy złamała palce - przestała grać na pianinie. Podczas I wojny światowej gotowała, wraz z innymi, w kuchni polowej dla żołnierzy na Dworcu Głównym we Lwowie.
W 1904 roku urodził się w Sokalu Stanisław Krauss; tam ukończył szkołę podstawową (to pierwszy etap formalnej obowiązkowej edukacji), później - gimnazjum (to drugi obowiązkowy etap kształcenia w Polsce, w XIX wieku i pierwszej połowie XX wieku celem kształcenia było przygotowanie kandydatów do służby państwowej i korpusu oficerskiego, kładziono nacisk na wygląd ubioru i zachowanie; uczeń był rozpoznawalny, każdy wiedział, do której szkoły chodził dany uczeń). Stanisław po zakończeniu nauki w gimnazjum przeprowadził się do Lwowa. Gdy miał 16 lat wstąpił do wojska; wtedy nagle zachorował i to uratowało mu życie, ponieważ jego koledzy zginęli w bitwie pod Zadwórzem pod szablami Kozaków. Po zakończeniu I wojny światowej ukończył studia na politechnice i obronił pracę magisterską jako inżynier elektromechanik. Ożenił się z Anną Nittman. Była ona siostrą znanego legionisty i pisarza, autora książki „Mały Piłsudczyk”. Stanisław pracował jako inżynier energetyki w kopalni soli w Wieliczce (jest to najstarsza kopalnia soli w Europie i najstarszy zakład przemysłowy w Polsce; działa od XIII wieku; kubatura wyrobisk zespołu to ok 7,5 mln km3). Jako praktykant Stanisław wyjechał do Szwecji. Żona Stanisława urodziła syna - Krzysztofa Kraussa.
uwaga: Marek Krauss informuje, że informacje na temat rodziny Kraussa dostarczyła rodzina Kraussa: Irena Tomnicka, Teresa Kłębkocka-Reńska oraz Krzysztof Krauss; dodatkowe informacje dostałem od: Muzeum Miejskiego w Żywcu (dzięki Pani Alicji Kumorek), Muzeum Narodowego we Wrocławiu (dzięki dyrektorowi Mariuszowi Hermansdorferowi), Centrum Sieci Pocztowej w Krakowie (dzieki zastępcy dyrektora Stanisławowi Paluchowi oraz kierownika wydziału kadr i płac Pani Elżbiecie Kowalczuk). Ustną informację uzyskałem od Mariana Pokropka oraz Jerzego Jackiewicza, a resztę informacji wyciągnąłem z internetu.
 |  |
19 kwietnia 1933 roku w Krakowie urodził się Krzysztof Krauss. Były to czasy tzw. II Rzeczpospolitej (Była suwerenną republiką demokratyczną z wielopartyjnym ustrojem parlamentarno – gabinetowym; w tym okresie było używano w Polsce kilkunastu języków, miedzy innymi polskiego, niemieckiego, litewskiego, śląskiego, rosyjskiego, białoruskiego, ukraińskiego, kaszubskiego i żydowskiego.)
Gdy ojciec Krzysztofa w 1938 roku wrócił ze Szwecji, zaproponował Krzysztofowi i Andrzejowi (bratu Krzysztofa) wyjazd do Szwecji, ale pomysł ten nie został zrealizowany, ponieważ Stanisław Krauss dostał propozycję pracy w uruchomionych właśnie zakładach przemysłowych w Stalowej Woli (Miasto i gmina położone w północnej części województwa podkarpackiego; jest jednym z najmłodszych miast Polsce. W 1937 roku zatwierdzono plan budowy Centralnego Okręgu Przemysłowego; hutę otwierał w czerwcu 1939 roku prezydent Ignacy Mościcki; zakład ten produkował stal szlachetną, sprzęt zbrojeniowy oraz rolniczy; w tym samym czasie powstała elektrownia i osiedle pracownicze). Ojciec Krzysztofa przyjął tę propozycję; zarabiał wówczas 1200 złotych i dostał mieszkanie służbowe na tzw osiedlu dyrektorskim.
W 1940 roku Krzysztof Krauss poszedł do szkoły powszechnej w pobliskiej wiosce Pławo. Była to szkoła dla Niemców, nauczycielka, pani Koprówna, dała uczniom książeczki do nabożeństwa dla słabowidzących i dla osób starszych, ponieważ brakowało podręczników szkolnych. Szkołę, dok tórej chodził Krzysztof Krauss prowadziły siostry szarytki; byc może dzięki temu mój ojciec nie miał kłopotów z nauką czytania i pisania. Nauczyciele pilnie wykonywali polecenia władz nienieckich, więc nie było w klasach żadnych pism w języku polskim, ale na ścianie w jenym z pomieszczeń wisiała stara mapa Polski; w 1943 roku przybył nowy kierownik jeszcze bardziej uległu wobec Niemców, nauczycielka Koprówna nie mogła już dawać uczniom żadnych polskich pism. Kierownik nie był lubiany przez uczniów, nazywał się Górski. Jednak wkrótce, kiedy zaprosił do swego domu Krzysztofa Kraussa i jego kolegów – okazało się, że ten nielubiany kierownik prowadził tajnie nauczanie i należał do AK. Dzięki temu Krzysztof ukończył dwie klasy. Krzysztof z bratem po śmierci mamy (zmarła na gruźlicę) znalazł się w domu dziadków we Lwowie, a później w Krakowie. Krzysztof w 1945 roku ukończył szkołę podstawową i gimnazjum; podczas ofensywy radzieckiej kontakt mojego ojca z jego rodzicami został urwany i dopiero po koniec 1945 roku znów się spotkali.
Podczas nauki w gimnazjum Krzysztof uczył się z powielanych zeszytów niemieckich (z powodu braku polskich podręczników). Podczas pobytu w Wałbrzychu (miasto położone na wysokości 850 m n.p.m., leży w województwie dolnośląskim w górach Sudety Środkowe; jest miastem górniczym: nazwa tego miasta pochodzi od „miasto wśród gór”; klimat tego miasta należy do klimatów oceanicznych) Krzysztof poznał koleżankę, która była pochodzenia żydowskiego. Jej mama wsiadając do oświęcimskiego wagonu, odepchnęła córkę w ostatniej chwili i w ten sposób uratowała jej życie. Ona sama została zagazowania.
 |  |  |
W 1947 roku bracia zbuntowali się i uciekli do domu z zakonnych szkół. A ponieważ ojciec Krzysztofa dostał wówczas pracę w dolnośląskich Zakładach Urządzeń Przemysłowych w Nysie (miasto leży na terenie Przedgórza Sudeckiego i Niziny Śląskiej, w 1944 roku miasto zamieniono w twierdzę) Krzysztof z rodzicami zamieszkali w tym mieście i tym czasie Krzysztof został uczniem Panstwowego Liceum „Carolinum” (szkoła powstała w 1623 roku, jako kolegium jezuickie, Karol Habsburg na szkołę tę przeznaczył 100.000 talarów; jej otwarcie nastąpiło w dniu 23 kwietnia 1624 roku). Krzysztof chodził do tej szkoły w tym samym okresie co Alfon Nossal (późniejszy arcybiskup). Potem rodzicie podjęli pracę w Gliwicach (miasto położone w południowo - zachodniej Polsce w województwie śląskim; nazwa tego miasta pochodzi od: obszar podmokły, wilgotny; radiostacja w tym mieście była pretekstem do wywołania II wojny światowej, Niemcy podstępnie i niesłusznie oskarżyli Polaków, że napadli na radiostację. W 1945 roku Armia Czerwona zajęła miasto.) Ojciec podjął pracę w firmie projektowej „Prozamet” (biuro projektowo-inżynierskie, które projektowało zakłady przemysłowe i usługowe). Podczas pobytu w Gliwicach ojciec Krzysztofa nagle dowiedział się, że ma chorobę nowotworową (grupa chorób, podczas której komórki dzielą się w sposób niekontrolowany przez organizm) i podjął walkę ze śmiercią w Instytucie Onkologii w Gliwicach; zmarł zostawiając żonę, dwóch synów oraz córkę. Krzysztof w 1951 roku ukończył liceum w Nysie, po śmierci ojca zdał maturę. Druga żona rozliczyła sądownie z synami swego męża i po tym wszystkim każdy poszedł swoją drogą życia. Brat Krzysztofa Andrzej z domu dziecka trafił do technikum górniczego, potem pracował w kopalni i jednocześnie studiował dziedziny wiedzy zwiazane z przemysłem; po studiach pracował w przemyśle lotniczym i w biurze projektów; zdał egzamin na tłumacza języka angielskiego. Krzysztof po zdaniu matury otrzymał dyplom przodownika (tytuł przyznawany w okresie PRL pracownikom znacznie przekraczającym normy przewidziane do wykonania), dlatego mógł wstąpić na dowolnie wybrane studia bez egzaminu; wybrał Uniwersytet Warszawski - wydział dziennikarski. Podczas studiów był obowiązek służby w brygadach „Służba Polsce”, do których mój ojciec wstąpił jako ochotnik; budował miasto Nowa Huta.
Podczas studiów mieszkał w akademiku, w wakacje 1952 roku podjął pracę dziennikarską w PAP (Polska Agencja Prasowa, jedyna wówczas państwowa agencja informacyjna w Polsce. W 1945 roku stała się niezależnym przedsiębiorstwem państwowym; mimo zasad statutowych Agencja była jednym z narzędzi propagandy PRL i PZPR). Niedługo później objął zastępstwo w oddziale gdańskim (Gdańsk - największe miasto na Pomorzu, 1 września 1939 roku salwa okrętu Schleswig - Holstein na Westerplatte rozpoczęła II wojnę światową).
Na studiach Krzysztof poznał wielu kolegów i wiele koleżanek pochodzenia żydowskiego, między innymi Hannę Krall (Hania Krall, wychowanka sióstr zakonnych, dzięki którym przeżyła wojnę później została pisarską, podczas studiów pomagała studentom nadrobić zaległości, przygotowywała konspekty lektur). Przyjacielem Krzysztofa był Natan Gurfinkel, syn żydowskiego komunisty z Łodzi, później rajdowiec i dziennikarz. Krzysztof zaczął pracować w czasopiśmie „Żołnierz wolnosci”, później w „Sztandarze młodych” (był to dziennik dla młodzieży wydawany od 1950 roku, organe ZMP).
Podczas jednej z prywatek poznał Reginę Karaś. Pewnego romantycznego wieczoru Regina Karaś zaszła w ciążę. Krzysztof zamieszkał wtedy w małym pokoju w Warszawie na Woli (nazwa dzielnicy pochodzi od zwolnienia wsi od danin na rzecz księcia; po 1945 roku rozbudowano tu przemysł: zakłady im. Marcina Kasprzaka, Polfa itp., w 1951 roku Bemowo weszło w skład dzielnicy Wola) na osiedlu Koło (nazwa Koła wywodzi się od koła rycerskiego, czyli miejsca, gdzie stawało zgromadzenie posłów ziemskich; w 1948 roku Pablo Picasso odwiedził dom na ulicy ks. Sitnika 4 i poprosił o księgę pamiątkową, ale nie było takiej księgo, więc wyjął z kieszeni czarną kredkę i na szczytowej ścianie mieszkania nr 8 namalował szkic warszawskiej syrenki; pani Sawicka, która tam mieszkała, opowiadała, że dzień i noc nachodziły ją pielgrzymki turystów; byli tacy, którzy chcieli wyrąbać ze ściany siekierą dzieło Picassa; w 1953 roku decyzją administracji Syrenkę zamalowano). Niezależnie jednak od Woli, Koła i Syrenki Krzysztof i jego ciężarna żona postanowili wziąć ślub. Narzeczona twierdziła , że nie ma żadnych dokumentów; postanowili więc pojechać do Urzędu Stanu Cywilnego w Przasnyszu, skąd pochodzi Regina, a tam okazało się, że nie ma dokumentacji. Urzędnik zobaczywszy jednak, że Regina jest ciężarna, postanowił jej pomóc za wszelką cenę; postawił całe miasto na nogi i odnalazło się dwóch świadków; na podstawie ich oświadczeń utworzono akt urodzenia oraz dowód osobisty mojej mamy. W oparciu o te dokumenty Regina i Krzysztof wzięli ślub w Urzędzie Stanu Cywilnego na Woli w Warszawie; wprowadzili się do wojskowego mieszkania służbowego przy ulicy Marymonckiej (na Marymoncie w latach 50-tych wybudowano Instytut Hydrologiczno-Meteorologiczny oraz Szpitał Bielański).
Od 1954 roku Krzysztof pracował w redakcji tygodnika „Życie gospodarcze” (powstało w 1945 roku jako tygodnik, a redakcja mieściła się przy ulicy Hożej). W latach 1947 - 1949 wzniesiono gmach PKPG, a połowie latach 50-tych - spółdzielnię mieszkaniową „Społem”.
Uwaga: Marek Krauss informuje, że materiały dostał od: Związku Kombatantów Rzeczypospolitej Polskiej, byłych więźniów politycznych w Stalowej Woli, od prezesa Benona Dłużniaka, Biblioteki Narodowej - kierownika Zakładu Informacji Naukowej dr Mirosława Zygmunta oraz od Krzysztofa Kraussa, a resztę materiału ściągnąłem z Encyklopedii Warszawy oraz z internetu.\ wg ksiązki " drogi opatrzonosci" który autorem jest ks. tadeusz fedorowicz , doszła informacja ze wuj mariana kraussa poborca podatkowy był ozemiony z nechajównią i miał 2 dzieci karla rojeckiego i marię która wyszła za mąz za sędziego kownackiego i była matkaludwiki kownackiej .
------------------------------------------------------------ dodatkowa informacja : wg informacjii dostarczonie przez jan kwiatowski z nieporęt , informuje ze ozenił się anną nittman , była ona siotrą znaniego legionisty i pisarza autora ksiązki pt " mały piłsudczyk " pan tadeusz michał nittmann był lwowianinem , działającym m.in. w lwowskim towarzystwie naukowym , gdzie wygłosił prelekcję pt " W cieniu palm i mineratów marokka " wg wrazenia podrózy w 19 XI 1928 roku \
------------------------------------------------------------ wg dostarczonie informacji przez krzysztofa kraussa na podstawie ksiązki pt " był taki dziennik - sztandar młodych " wydany w 2006 roku \ rodział pt " w dziale młodziezy robotniczej " na stronie 38 . jak byłem studentem na terenie uniwersytecie warszawskim na wydziale dziennikarstwie wtedy to był sekcja wydziału społeczno - filozyczniego w 1952 roku ,gdzie uniwersytet przydzielił mnie stupedium na okres nauki , gdie jeszcze mieszkalem w akademiku , gdy tylko rozpoczęło się wakację to straciłem srodki do zycia oraz pokój na okres wakacjii , a uniwersytet nie interesował z studentami sierotami , więc musiałem znalez srodki do zycia oraz pokój , jak tylko dowiedzalem się gdzie znajduje się siedziba PAP , to szybko
pobieglem do wydziału kadr i tam zasząłem opowiadac o moje sytuacjii , a urzednicy zlitowali się nad moją sytuacją , i dali mnie skierowanie do gdanska , a tam dostałem umowę o pracę , pokój oraz kartki zywnioscowej na okres wakacjii , byłem zatrudniony jako etat aplikanta i szukałem pierwszego
jelenia do opisania krótki informacjii ogólnie , a pierwszym jeleniem to był znany dyrygent z chóru chłopięciego z ponznana który dawał koncerty na terenie trójniasta , a jego zauwazyłem gdy opalał się na plazy ,jak tylko mnie zauwazył to udawał ze mnie jako młodego dziennikarza nie widzi , gdy tyko zawazyłem ze jestem głodny to kupowałem zywnosc wg kartki , ale tego było za mało , więc kupowałem wędlinę z komina oraz sery topionie które było dostępnie na rynku legalnie .gdy w redakcjii pisałem tasmowej artykuły i podczas wizyty u sekretarki zauwazyłem kolegę ze studiu który był redaktorem gazety " sztandar " a poniewaz był synem dyrektora w ministerstwie , więc nie wypadało jego np do baru mleczniego , więc zaproszyłem kolegę do dobre kawiarnii i postawiłem lankę wina a kolega zaproponował mnie pracę w jego redakcjii , ale powiedzałem ze jestem zainteresowany a le jest jedem kłopot ze będę miał problem ze uniwersytetem zeby mógł podjąc pracę podczas studiu poniewaz pobieram jako student stupedium , a kolega powiedzał ze nie ma problemu , ze ja to załatwię . jak tyko skonczyło się wakację to umowa wygasła w PAP , i wróciłem do warszawy , gdzie dalej studiowałem , którego dnniach postanowiłem znalec tą redakcję , bo kolega zapomniał podac adres , gdy odnalazłem . to okazało się ze redakcja miesci się jakim budynku , które wejscie było przez drzwi balkonowej na ul al . szucha oraz aleja I armii wojska polskiego , której redakcja miesciła się na parteze a widok z okna na podwórko . a podwóka był widok na barek " pod dwójką " którym mozna było kupic za parę groszy wódkę tzw " sektę strazacką " czyli czerwoniej i zagryzało się rzodkiewską , poznie j redakcja została przeniejsciona na ul . wspólnia , a obok była stołówka gdzie siedzieli robotnicy którzy budowali pałac kultury i nauki .ale stołówka nie była dostępnia dla zwykłego polaka , próbowałem złapac kolegę który obiecał mi pomóc mi załatwic pracę w tej redakcjii , ale kolega był niedostępny , a koncu go zlapałem i tak zostałem redaktorem tej gazety , a poniewaz nie było innej rozrywki dla studentu , więc musialem skorzystac takie rozrywki jakie było dostępnie tak jak kino , teatr , kino itp , a poniewaz bylo za drogo , więc koledzii i ja znalezlismy na to sposób , ze jak znalezlismy poblizu kina lub teatru , to stalismy obok drzwi gdzie widzowie podczas przerwy wychodzili na papierosy , gdy tylko zadwonił gong top ja i koledzii weslismy bez zadniego problemu do srodka i udawalismy ze mamy bilety itp . podcas studiowania nie wolno było się sppózniac na wykłady poniewaz był za celowo prowokacja przeciwko socjalizmu i był umiesciony na gazecie " błyskawica " i wisała na głównym holu w uniwersytesie , a dowodem było lista obecnosci . gdy tylko znalazłem w redakcjii to spotkałem szefa kóry prawdopobno był pochodzenia robotniszego a nazywał się leon szulczynski , niedowierzaniem zapytał mnie czy ja potracię napisac artykuł i skierował do fabryki gdzie produkowali motocykle w warszawie na ulicy minska , w tej fabrycie powstawała młodziezowa brygada w tej fabrycie , i otym miałem napisac , siedzałem kilka dni i zadawałem bardzo duzo pytan , a koncu skonczyłem i wziąłem do pisania tego artykułu i tem sposób powstał artykuł pt " w warszawskiej fabrycie motocykli pracuje brygada pionierska " artykuł ukazał się na pierwszej stronie w ramcię , ale wycięli kilka kartek oraz urwali jaką literę pod popisem autora a artykuł został wydrukowany w 26 listopada 1952 roku . gdy tylko dostałem pierwszą wypłatę to kupiłem skórzanie buty a wyrzuciłem do kosza trampki ,garnitur oraz ciepłą kurtkę . podczas stołówania w akademi gdzie za kuponii trzeba było kupowac obiady , a zauwazyłem ze kupon pokazuję jak bierze drugie danie , wpadłem na pomysł ze non stop brałem zupy i tem sposób byłem najedzony a chleby brałem na kolację i na sniadanie itp . a gdy zasząłem wyjedzac na delegację i zarabiałęm lepiej , to dzięki oszędnosci na diecie , to mogłem zaoszędzic na czarną godzinę , ale oszędniosci konczyło w klubie dla dziennikarzi , gdzie wydawałem na róznie spotkania w tym klubie , którego dniach dostałem zlecenie ze napisac o miejscowosca które zostały zapomnianie lub ominięte przez gospodarzy władz PZPR , gdy jako dojechałem do jaką miejscowosi gdzie diabeł mówi dobranoc , a poniewaz była noc , więc zgłoszyłem się do ZMP zeby pomogli znalec nocleg oraz jakic bufet , więc zjadłem obiad w milicyjnym bufecie , a nocleg dostałem w komitecie partyjnym gdzie była wielka , a na sali stały piętrowej łózka , gdy dotykała się posciel to było jakie dziwnie czyste , i połozyłem się do snu na stole ,gdzie stół wyjąkowo był czysty , podczas podrózy nocowałem hotelach a jadłem w barze mlecznym , w sztandarze młodych pracowałem do 1965 roku .
-----------------------------------------------------------
informacja wg ksiązki pt " carolinum 50 lat szkoły - 1945 - 1995 " w tej ksiązscie jest potwierdzenie ze krzysztof krauss był uczniem tego liceum w latach 1950 - 1951 , historia w tych latach : ograniczono liczbę przyjęc do szkoły stopnia licealniego , poniewaz powstały inne rodzaje szkół ponadstawowych ,dwókrotnia zniana dyrektora po antoninie surmanie obowiązki przejął mieczysław gąszynski , a kwietniu 1951 przejął bronisław wozniak . w tych latach szkoła mogła otworzy otworzyc po 2 oddziały klas VIII dla 80 uczniów , powstał nowy program obowiązkowy na temat idelogii socjalityczny . obowiązkowym językiem był rosyjskim .
----------------------------------------------------------
| Ekspansja |